Masal

Belkide hiç çıkmamalıydın karşıma.
Ben hep içimdeki o uysal çocukla yalnız başıma yaşayıp gitmeliydim.
Alt üst etmemeliydin düşüncelerimi.
Ellerin ellerimden çekilmemeliydi aniden.
Giderken tereddüt etmeliydin bi an.
Dönüp bakmalıydın belkide soz kez.
Bir kez daha bakmalıydım gözlerinin derinliklerine.
İçime çekmeliydim kokunu bi içimlik daha.
Bi o kalmalıydı aklımda sen giderken.
Sanki ağlayan bi çocuğun susması için eline tutuşturulmuş bi şeker gibi elimi tutman değil!
Şiddetle başlayıp, bitmemeliydi bu masal.
Hemde en güzel yerindeyken.

11.06.10