Suç kimdeydi?

Ağlama.
Ayrılıyor işte yollarımız.
Bakma öyle yüzüme nefretle.
Şikayet eder dururdun hep kurtuluyorsun.
Ne kadar kabullenmesekte çoktan ölmüştük biz;
Yalan olmuştuk çoktan.
Bir ölüyü diriltme çabasıydı bizimkisi.

Yaşarken hiçte farketmemişiz olanları.
Gün geçtikçe tükendiğimizi;
Hep kendimizi tükettiğimizi.
Ayrı yönlerde gitmişiz hep;
Zıt gitmişiz birbirimize.

Kabul etmemişiz olanları, kabullenmemişiz belkide.
Şimdi ise oturmuş ağlıyoruz bize, kendimize.
Suç kimdeydi, kimlerdeydi.
İnan artık önemli değil hiçbiri!

25.06.10